Heb jij dat nou ook? Dat je op een stoffige zolder komt, en inééns weer als klein jochie bij Oma uit logeren bent? Of dat de geur van vette regendruppels op warm stoffig asfalt je terug doet denken aan de zomers van je jeugd, waar geen eind aan leek te komen?
De franse schrijver Marcel Proust nam een hapje van een koekje en werd door het aroma teruggevoerd naar zijn vroege jeugd:
Bekend is de ‘madeleine-scène’: de verteller eet een madeleine die in bloesemthee is gedoopt. De smaak, die hij lang niet geproefd heeft, activeert zijn geheugen (de zogenaamde mémoire involontaire) en langzaam komen alle herinneringen aan het dorpje Combray waar hij in zijn jeugd veel tijd doorbracht bij zijn oudtante Léonie naar boven
(wikipedia).
Proust schreef er vervolgens een zevendelige romancyclus van drieduizend pagina’s over, een absoluut monument van de franse literatuur. Dat laatste -het schrijven van een roman- is nu ook weer niet niet mijn bedoeling, maar ik hoop dat de geur van Afrika me terugbrengt naar mijn jeugd, en herinneringen wakker maakt waarvan ik niet meer wist dat ze er waren…
Reacties uitgeschakeld voor Heb jij dat nou ook?